1 listopada 2019 roku wchodzą w życie przepisy wprowadzające do niektórych branż obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności (MPP) w miejsce odwrotnego obciążenia, odpowiedzialności podatkowej nabywcy i obowiązek posiadania konta firmowego.
KIEDY MPP?
MPP będzie obowiązkowe, gdy łącznie spełnione zostaną warunki:
1) obowiązek podatkowy, dostawa towarów lub świadczenie usług oraz data wystawienia faktury przypada po 31 października 2019 roku,
2) wartość brutto transakcji wynosi powyżej 15 tys. zł lub równowartość tej kwoty,
3) co najmniej jedna pozycja z faktury zawarta została w załączniku 15 ustawy o VAT (patrz poniżej),
4) sprzedawca oraz odbiorca są podatnikami (transakcja B2B, niezależnie czy nabywcą jest podatnik VAT czynny czy zwolniony).
W załączniku nr 15 do ustawy o VAT wymienione są między innymi:
– benzyna i oleje opałowe,
– telefony,
– tusze, fotokopiarki,
– laptopy, tablety, komputery, procesory, dyski HDD i SSD,
– akumulatory elektryczne, wiązki przewodów zapłonowych, świece zapłonowe,
– wycieraczki do szyb,
– sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych,
– roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,
– roboty betoniarskie, dekarskie, malarskie, tynkarskie, szklarskie i wiele innych,
– roboty związane z wykonywaniem instalacji gazowych, wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.
Podzielenie jednej transakcji o wartości co najmniej 15 tys. zł na kilka przelewów nie zwalnia z obowiązku stosowania MPP.
FAKTURA I SANKCJE
Wystawca faktury ma obowiązek umieszczać na niej adnotację w języku polskim „mechanizm podzielonej płatności” (art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT). Za brak takiej adnotacji wystawca faktury może zostać ukarany sankcją w wysokości 30% kwoty podatku wynikającego z takiej faktury.
Nabywca za brak zapłaty z zastosowaniem podzielonej płatności również może zapłacić karę w wysokości 30% podatku VAT.
Sankcja w wysokości 30% VAT nie będzie nakładana na osoby fizyczne, ale będą one podlegać karze grzywny za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe (art. 106e par. 4 pkt 12 i 13 ustawy o VAT).
KOSZTY DZIAŁALNOŚCI
Od 1 stycznia 2020 roku zgodnie ze znowelizowaną ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 22p) i ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15d) nabywca, który dokonując przelewu, nie zastosuje MPP, gdy jest on obowiązkowy, nie będzie mógł zaliczyć wydatku do kosztów uzyskania przychodów.
KONTO BANKOWE
Do tej pory jedynie prawo bankowe mówiło, że bank prowadzi rachunki rozliczeniowe dla osób prawnych i osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym dla osób będących przedsiębiorcami, natomiast dla osób fizycznych prowadzi rachunki oszczędnościowe i rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe, tzw. ROR-y (art. 49 ustawy o prawie bankowym). Rachunek VAT może być prowadzony tylko dla rachunku rozliczeniowego (art. 62a. ust. 1 ustawy o prawie bankowym), a zatem wyłącznie dla kont firmowych, a nie dla kont osób fizycznych.
Wielu przedsiębiorców korzystało z kont osób fizycznych ze względu na niższe opłaty za tego typu konta.
Z dniem 1 listopada 2019 roku wchodzi w życie przepis ustawy o VAT (art. 108e), który mówi, że zarówno sprzedawcy, jak i nabywcy towarów i usług , o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy (patrz powyżej), są obowiązani posiadać rachunek rozliczeniowy, o którym mowa w art. 49 ustawy o prawie bankowym, lub imienny rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej (SKOK) otwarty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, prowadzone w walucie polskiej.
W praktyce oznacza to, że jeśli chcemy kupić np. benzynę do samochodu używanego w działalności gospodarczej, musimy mieć firmowy rachunek rozliczeniowy z kontem VAT, nawet jeśli nigdy nie zastosujemy MPP ani nie odbierzemy takiej podzielonej płatności. Niestety, w tym przypadku nie ma ograniczenia kwotowego 15 tys. Wystarczy sam fakt kupienia czegoś z listy towarów i usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT.
Ponadto tylko rachunki rozliczeniowe i SKOK-i pojawiają się na białej liście podatników, a ROR-y – nie.
